subjectieve armoede

Armoede als zodanig is niet het probleem!

Armoede is naast een objectief begrip, veelal een subjectief begrip. Het gevoel dat je een tekort hebt in relatie tot de mensen en de wereld om je heen.

En daar ligt de kern én ook de oplossing van het probleem!

Veel mensen, in alle lagen van de bevolking, willen er graag bij horen en meten hun leven af aan wat zogenaamd de welvaartsnormen zijn en denken daarmee gelukkig te kunnen worden. We vinden het heel normaal om een eigen huis te hebben en daarvoor een hypotheek af te sluiten, om via een abonnement een nieuwe IPhone aan te schaffen, om schoolreisjes van een week naar Rome te organiseren, een mega flatscreen televisie te hebben en ook nog op vakantie te kunnen gaan naar verre oorden.

Daartegenover staat dat steeds meer mensen te kampen hebben met depressieve gevoelens en met schulden die zij moeten maken om aan deze welvaartsnormen te voldoen. Mensen lopen op hun tenen en vallen om. De welvaart die de basis lijkt voor een gelukkig leven brengt juist het tegenovergestelde.

De objectiviteit rondom armoede ligt bij voldoende financiële middelen om in je basisvoorzieningen te kunnen voldoen. Daar waar dit niet mogelijk is zullen we als maatschappij ondersteuning moeten geven.

De subjectiviteit van armoede behoeft echter een geheel andere aanpak. Een aanpak die gericht is op de existentie en essentie van het individu. Mag ik er zijn zoals ik ben?

Daar zullen we op een geheel andere wijze moeten ondersteunen. Het is daar belangrijk om te ondersteunen in de versterking van de autonomie* om zodoende meer zingeving, zelfvertrouwen, veerkracht en daarmee welbevinden te kunnen creëren. Antwoorden krijgen op de vragen:

• wat wil ik werkelijk?*
• wat is mijn doel?*
• hoe neem ik regie?*
• hoe neem ik verantwoordelijkheid?*

Laten we ons meer richten op het welbevinden van de mens dan op zijn welvaart. Daarmee kunnen we op een duurzame wijze hedendaagse problematieken als armoede, schulden, depressies, burn-outs, pesterijen en ook eenzaamheid werkelijk tot in de kern aanpakken.